Met de tuktuk op pad

Omgeving Battambang

Op de afgesproken tijd stand onze Tuk Tuk driver en gids Burny op de stoep bij ons hotel en op tijd zijn is al heel wat voor een Cambodjaan,,hebben we gemerkt, tot nu toe was elke pick-up of vertrektijd meestal een kwartier later.
In Den Haag hebben ze het over het Haags kwartiertje, nu hebben ze dat hier gekopieerd.
Als eerste bracht hij ons naar de Bamboo Train. Deze bestaat uit 2 lossen Assen en een Bamboo bed waarop je kan zitten, ik verdenk onze machinist ervan dat hij hier
' s nachts ook op slaapt. Na 5 minuten aan de startmotor getrokken te hebben pruttelde het motortje eindelijk en konden wij op weg, tot de eerste horde; een tegenligger en op een enkel spoor en in onze overgeorganiseerde samenleving geeft dat toch enige problemen. Hier echter niet: je tilt gewoon de wagon van de rails met 2 man, de assen aan de kant en hop de ene bed kan weer verder.
Zodra de " wagon" voorbij is helpt de ene machinist de ander weer met het optuigen van het bed op de rail en het treinverkeer rijdt weer.
Hier kan de NS nog een puntje aan zuigen,hier hoor je geen smoesjes van " bladeren op de rails" of iets anders; hooguit de klok deed het niet......
Na een kilometer of 7 komen wij aan bij het keerpunt van de tocht: souvenierskramen
Hoe toevallig! Na het eten van een lekker ijsje komen we in gesprek met Ran, een 12 jarige jongen die heel goed Engels spreekt ( geleerd van de toeristen) en hij laat ons zijn huis zien en de rijstfabriek van zijn vader. Heel indrukwekkend hoe inventief deze mensen zijn. Zijn huis is een armoedig houten hut zonder ramen op korte palen vanwege het regenseizoen. Na zijn rondleiding gaat de bel, het rijdende bed vertrekt weer. Met een flinke aanloop duiken wij op ons bedje en de machinist geeft vol gas.
Na diverse " op en afjes" onderweg komen wij aan bij ons eindstation. Burny was al erg ongerust ( hij lag in zijn hangmat in de Tuk Tuk) en vertrekken we naar de volgende attractie; Wat e Phnom, de hoogste tempel van Cambodja.

Na een 1/2 uurtje tuktukken komen wij aan bij deze mooie attractie, 1 saillant detail was onze gids echter vergeten te vertellen, de kan de tempel alleen per trap bereiken en deze trap telt 395 treden. Het is ondertussen12.00 uur geworden en de temperatuurmeter wijst 36 graden aan. Mmmmmmm, wel erg warm maar echte stoere
( en eigenwijze) Hollanders als wij zijn, gaan in de strijd met onszelf en het element aan. Terwijl wij aanstalten maken voor de start komen er vanaf de zijkant 2 kleine wappertjes aan van een jaar of 5. Zij vergezellen ons moeiteloos de hele weg naar boven, ondertussen ons verkoeling toe wapperend en motivatie speeches gevend.
Na 10 minuten staan wij boven en na Boeddha uitgebreid bedank te hebben, genieten wij van het mooie uitzicht, het ziet er uit als bij ons, alles plat op deze heuvel na.
Als het lichaam het weer aan kan ( zo' n 2 uur later) dalen wij alle treden weer af op weg naar een welverdiende lunch, bestaande uit, hoe raadt je het: rijst en groente.
Na deze lunch is het goed uitrusten in de altijd aanwezige hangmatten waar wij dan ook dankbaar gebruik van maken.

Een uurtje later zijnde weer op pad een tuffen we naar nog een tempel op een enorme heuvel, om de tempel te bereiken moeten we echter 800 treden onder onze voetjes laten gaan en dat gaan we echt niet trekken.gelukkig is er een alternatief; achterop de brommer al slingerend om de berg heen naar boven.
Wij, als echte onverschrokken , doorgezomerde Hollanders kiezen dus voor de brommer. Halverwege de heuvel schieten de brommers een zijpad en komen wij uit bij een tempel en een stukje verder bij een grot. Wij krijgen de geschiedenis van alweer een jongen van ca. 10 jaar in goed Engels te horen; wat nu een tempel is, was vroeger een gevangenis van de Rode Khmer. Na ondervraging werden de gevangen naar de rand van de grot gebracht, doodgeschoten en naar beneden geflikkerd. Beneden in de grot bevinden zich nog de stille getuigen van deze weerzinwekkende daad, oude kleding, schedels en botten.
Beneden in de grot is een offerplaats gemaakt voor de lokale mensen en toeristen en de monnik zegent ons ter plekke, uiteraard na een donatie.
Na dit weerzinwekkende horror scenario, brengen de brommers ons naar de top, naar de tempel, de tempelaapjes en de ijscovrouw. Likkend aan dit welverdiende ijsje genieten wij van het uitzicht.
Een kwartiertje later brommeren we weer naar beneden en gaan we door naar de volgende attractie; het uitvliegen van ca. 14 miljoen bats.
Het zijn volgens mij geen Cambodjaanse bats want precies om 17.30 vliegen zij met z'n allen uit, de lucht is voor 10 minuten zwart gekleurd, een prachtig gezicht.
Na dit schouwspel brengt Burny ons naar ons hotel en nemen wij afscheid van deze 26 jarige student in de Engelse literatuur aan de universiteit van Battambang.
'S avonds lekker eten op de lokale markt en op tijd de koets in,mee bus naar Sam Riep vertrekt om 08.00 uur in de ochtend.