De oorlog
Door: Martin
Blijf op de hoogte en volg Martin en Bep
17 April 2015 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
De wekker loopt al vroeg af, we moeten om 08.00 uur met de bus mee naar de Cu Chi tunnels, zo'n 50 km. buiten Sai Gon, in deze heksenketel van miljoenen brommers is dat 2 uur rijden. Onderweg krijgen wij van de gids een uitleg over de historie van Vietnam vanaf het jaar 1200 tot heden, incl. de pijn van de oorlogen, zo weten wij in ieder geval iets van de geschiedenis en het waarom.
Aangekomen bij de Cu Chi tunnels lopen wij midden in de jungle en kijken wij onze ogen uit en klapperen wij met onze oren bij het zien en horen van de gevechtsacties, valkuilen en ontsnappingsmogelijkheden. De Vietnamezen blijken waarlijk zeer inventief te zijn in de overlevingskunst, ook de tunnels maken een enorme indruk en nu ze zelfs nog een stukje groter gemaakt voor de toeristen, kan ik mij nauwelijks bewegen. De gids ( 1.55 mtr.) gaat ons voor in een tunnel en wij mogen volgen, dat wordt dus kruipen geblazen, maar het lukt met vijven en zessen.
Na deze tour gaan we terug naar de stad en de bus zet ons en enkele anderen af bij het Oorlog Gedenkmuseum. Hier krijgen wij een echter inkijk in de oorlogen die in Vietnam de laatste 75 jaar hebben gewoed en uiteraard met name de laatste oorlog met de Amerikanen. Het is te gruwelijk om te zien en nu weet men ook: dit nooit meer.
Met een beklemmend gevoel en met een steen op onze maag gaan we naar buiten en besluiten we de stad door te lopen, ergens ijskoffie te drinken en de grote Ben Tah markt te bezoeken. De verkopers zijn hier iets actiever dan in Chou Doc en overal worden we aangesproken, we pareren het met een kwinkslag en een leuk hoor spelletje; " where are you looking for Sir? Money, I say and then they smile politely.
We besluiten even te gaan zitten, want Beppie wil patat, die halen wij bij MacDonalds.
Terwijl we zitten worden wij aangesproken door 3 studenten, die vragen of zij Engels met ons kunnen spreken, zij willen graag oefenen in spreken en luisteren, ik schuif Beppie naar voren als woordvoerder en een volgt een haast anderhalf uur durend gesprek over van alles wat hen ( en ons) bezig houdt.
Ondertussen hebben we wel een droge keel gekregen van al dat geleuter en wij nemen verderop een heerlijke smoothie en eten lekkere noodles van de straat
Heelijk peuzelend worden wij wederom aangesproken door 6 studenten die ook hun Engelse taal willen oefenen en hun woordenschat willen uitbreiden.
Er ontspint zich een leuke conversatie over van alles en nog wat; de gezondheidszorg, de economie, de stad, hun dromen, het familie leven, werk etc. Het is echt leuk om zo spontaan met deze mensen ervaringen uit te wisselen. Na 2 uur zijn wij zo schor als Japie van Dijk en gaan we uit elkaar. Wij nemen nog een heerlijk smoothie om de keel weer in het gareel te krijgen en wandelen langzaam naar het hotel, het is ondertussen 23.00 uur geworden en er heerst nog een bedrijvigheid alsof het 10.00 uur in de ochtend, ik dacht dat New York nooit sliep, nou Sai Gon doet dat zeker niet.
-
18 April 2015 - 22:21
Irene :
Mies leest al jullie verhalen voor aan Pa en is daardoor urenlang bezig! -
18 April 2015 - 22:22
Irene :
Zo geniet Pa ook van al jullie verhalen! Veel plezier, groetjes Mies en Irene -
19 April 2015 - 01:14
Wanda:
Indrukwekkend, de verhalen van die gruwelijke oorlog. Maar als je naar Vietnam gaat, kun je er niet omheen. Ik hoop dat jullie ook nog gezelliger dingen gaan doen. -
19 April 2015 - 01:55
Nico&Thea :
En ook deze vakantie weer nauwe grotten/gangen ........ -
20 April 2015 - 19:47
Mirjam:
tja....die veenmollen....ga dr toch anders naar kijken nu...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
